Miejscowość powstała dzięki lokacji miasta Radziłów. Miasto lokowano między innymi na gruntach Macieja Konopki, któremu wywłaszczono (10 włók) i w zamian książę nadał mu 10 włók ziemi po obu stronach rzeki Kubry. Maciej założył tu wioskę nazwaną Kubry od nazwy sąsiedniej rzeczki[1].
Wioska przeniosła się na błonie (łąki) i dlatego zwano ją Konopki-Błonie[2].
W 1482 roku w sądzie wiskim zjawili się bracia Jan i Mikołaj z Konopek[3]. Byli to synowie Macieja. Wspomniany Jan, syn Macieja – miał syna Macieja, który w 1497 roku stawił się na wyprawę wojenną, tenże pisał się ze wsi Kubry (de Kubra)[4]. Był to ostatni zapis na temat nazwy Kubry, potem zwano ją już tylko Konopki.
Według przekazów Maciej miał syna Mikołaja, a ten syna Wojciecha „od którego wywodzi się większa cześć Konopków, wylegitymowanych w Królestwie”[5]. Konopkowie byli bardzo licznym rodem i do tej pory, szczególnie w ziemi łomżyńskiej, jest wiele wsi o takiej nazwie, które świadczą o tym licznym rodzie. Część z nich zdobyła nawet tytuły arystokratyczne (Nowina-Konopka).
W czasie spisu podatkowego z 1577 roku nazwę zapisywano jako Dembówka Konopki. Traktowano ją wspólnie z wsią Dembówka (patrz Dembówka). Ówcześnie wioska liczyła 8 włók i była podzielona między wielu dziedziców[6].
Konopkowie dziedziczyli tutaj do XVIII wieku. Z tego rodu wywodził się między innymi Jan Konopka, pleban słucki i radziłowski, notowany w 1618 roku[7]. Warto wspomnieć, że gdy w XIX wieku szlachta polska przedstawiała przed odpowiednimi urzędami dowody swojego szlachectwa, to stawili się Kleofas – syn Szymona oraz Piotr – syn Stanisława i Stanisław – syn Franciszka. Wszyscy powoływali się na swego przodka Macieja, który otrzymał od księcia 10 włók ziemi w zamian za grunty zabrane pod założenia Radziłowa[8].
W ziemi wiskiej wysoką pozycję zdobyła rodzina Rakowskich herbu Trzywdar. Wielu z nich posiadało bardzo ważne urzędy w tej ziemi, Rakowscy bywali nawet domownikami królów polskich. W końcu XVIII wieku jeden z nich, Franciszek Rakowski, kupił wieś Konopki oraz Dembówkę. Jego synem i kolejnym dziedzicem był Bonifacy Rakowski „dziedzic dóbr Konopki”. Szlachta obdarzyła go urzędem sędziego pokoju. W 1838 roku udowodnił on swe szlacheckie pochodzenie. Miał syna Antoniego, a ten ożeniony
z Barbarą Łaską – syna Feliksa[9].
Warto wspomnieć, że Bonifacy Rakowski, dziedzic wsi na przełomie XVIII i XIX[10] wieku, miał brata Jakuba, który należał do czołowych postaci ziemi wiskiej ostatnich lat istnienia Rzeczpospolitej. Był nawet ostatnim marszałkiem miejscowego sejmiku. Rakowski uczestniczył w ostatnim sejmie grodzieńskim, gdzie był internowany przez Rosjan, ponieważ protestował przeciw rozbiorom. W jego biogramie często jest napisane, że podejmował różne działania polityczne „wraz z braćmi”, zapewne również z Bonifacym Rakowskim
z Konopek[11].
W 1827 roku notowano tutaj 10 domów i 57 mieszkańców. W 1867 roku miejscowość włączono do gminy Kubry. W czasie uwłaszczenia ziemi dworskiej w Konopkach powstało 10 gospodarstw na 12 morgach ziemi, natomiast w Dębówce 9 gospodarstw na 58 morgach ziemi[12]. Folwark Konopki Błonie liczył w końcu XIX wieku 391 mórg, z czego grunty orne zajmowały 217 mórg, lasy 63 morgi. W folwarku notowano 5 murowanych i 5 drewnianych zabudowań. Napisano też, że „są w niektórych miejscowościach pokłady kamienia wapiennego i torfu”[13].
Na przełomie XIX i XX wieku majątek ziemski Konopki Błonie został zapewne rozparcelowany, ponieważ brak o nim śladu w źródłach z XX wieku. W 1921 roku notowano 12 domów i 80 mieszkańców[14].
W latach 1922-1925 i 1930-1939 funkcjonowała we wsi szkoła powszechna. Jedynym znanym nauczycielem był Jan Chodzicki[15].
[1] Brodzicki Cz, Początki osadnictwa …..,, s. 194.
[2] Wiśniewski J, Dzieje osadnictwa….., s. 135.
[3] Boniecki A, Herbarz…., t. 11, str. 96: Konopkowie h
[4] Tamże.
[5] Rodzina, Herbarz…., tom VI, s. 184.
[6] Źródła Dziejowe…., s. 359.
[7] Boniecki A, Herbarz…., t. 11, str. 96: Konopkowie h
[8] Sęczys E, Szlachta wylegitymowana……, s. 312.
[9] Rodzina, Herbarz….., tom XV, s. 164.
[10] Regestr Diecezjów….,s. 650.
[11] Polski Słownik Biograficzny, tom XXXVI ,s. 514.
[12] Słownik Geograficzny….., tom IV, s. 348.
[13] Tamże.
[14] Skorowidz miejscowości….., s. 46.
[15] Jemielity W, Szkoły powszechne w województwie ….., s. 28.