Wioska wzięła nazwę od strumienia o nazwie Wiązownica. Właśnie tutaj w 1424 roku książę Janusz I nadał 25 włók ziemi Florianowi i jego bratankowi Krystynowi z Chełchów
z ziemi różańskiej. Florian otrzymał 15 włók, natomiast Krystyn 10 włók. Tutejsi rycerze przyjęli nazwisko Wiązowniccy herbu Ślepowron (Bujno), w połowie XV wieku dokupili 10 włók ziemi między Słuczem, Glinkami i Czaplicami od wójta ze Słucza[1].
W połowie XV wieku dziedzicem wsi był rycerz o przezwisku Przezdoma, który
nie najlepiej radził sobie z zarządzaniem swoim majątkiem. W 1461 roku Zakrzewo przejął za długi Maciej Kramarz, właściciel Kramarzewa. Następnie wioska przeszła na własność Jana Zakrzewskiego herbu Trzaska, który ożenił się z córką Macieja Kramarza[2]. Tenże Jan Zakrzewski należał do możnych przedstawicieli ziemi wiskiej. W 1480 roku notuje się go jako starostę wąsoskiego. Następnie dziedziczył tu jego syn Tomasz Zakrzewski, a po nim Michał. Michał Zakrzewski w 1526 roku uzyskał od plebana z Radziłowa potwierdzenie posiadania Zakrzewa, Zagrobów, Kramarzewa i Wiązownicy[3].
Wioska była początkowo niewielka, w 1577 roku notowano tutaj 3 i pół łana użytków rolnych[4].
Być może mieszkali tu w części wsi Wiązowniccy, jednak jak pisze profesor Jan Wiśniewski ród Wiązownickich wymarł w czasie najazdu szwedzkiego z połowy XVII wieku[5]. W tym czasie również uległ rozproszeniu całkiem spory majątek Zakrzewskich. Dużą część Wiązownicy wykupili Pieniążkowie herbu Bawola Głowa. Właśnie oni tytułują się na początku XVIII stulecia dziedzicami Rydzewa i Wiązownicy. Właścicielem był Marcin Pieniążek żonaty z Zofią Księską. Następnie wioskę (część) przejął Michał Pieniążek, starszy syn Marcina, żonaty z Marianną Łempicką. Tenże tytułował się również dziedzicem Wiązownicy[6] i jego wskazuje też Regestr Diecezjów z 1784 roku (jako współdziedzica)[7].
Jeszcze w 1755 roku Pieniążkowie pozbywali się części wsi na rzecz Bernarda Jaczyńskiego herbu Jastrzębiec, ważna postać ziemi wiskiej. Był generalnym komisarzem starostwa wiskiego, do niego należało wójtostwo w Radziłowie. Ożenił się z Wiktorią Wroczyńską i zamieszkał w Rydzewie, którego część kupił również od Pieniążków. Po Bernardzie Jaczyńskim część Wiązownicy przejął jeden z jego synów, Franciszek Bartłomiej, który zapewne właśnie tu zamieszkał, ponieważ jak wskazuje metryka urodzenia z parafii
w Słuczu właśnie tu urodził się w 1799 roku jego syn Romuald Jan Walenty Jaczyński[8].
W 1827 roku w tej wsi notowano 8 domów i 49 mieszkańców[9]. Była to zatem niewielka wioska. Cały czas istniał tu niewielki majątek ziemski, mieszkało też kilka rodzin chłopskich. W 1867 roku wioskę włączono do gminy Radziłów.
W 1891 roku notowano tutaj zaledwie 4 gospodarzy, tylko 1 z nich miał pochodzenie szlacheckie[10]. Ten majątek ziemski należący do szlachcica był niewielki, liczył zapewne nie więcej niż 50 ha, ponieważ brak jest o nim danych w Spisie obywateli ziemskich Królestwa Polskiego z 1912 roku oraz w Księdze Adresowej Polski z 1929 roku, jednak istniał nadal
w okresie międzywojennym, ponieważ można go odnaleźć na mapie z 1930 roku (Folwark). Również spis powszechny z 1921 roku wspomina o folwarku w Wiązownicy. W sumie we wsi i folwarku notowano wtedy 10 domów i 73 mieszkańców[11].
[1] Brodzicki Cz, Początki osadnictwa …..,, s. 247.
[2] Wiśniewski J, Dzieje osadnictwa….., s. 174.
[3] Brodzicki Cz, Początki osadnictwa …..,, s. 251.
[4] Słownik Geograficzny….., tom XIII, s. 280.
[5] Wiśniewski J, Dzieje osadnictwa w powiecie grajewski….., s. 239.
[6] Rodzina, Herbarz…., tom XIII, s. 332.
[7] Regestr Diecezjów….., s. 656.
[8] Boniecki A, Herbarz…., t. 8, str. 140: Jaczyńscy h. Jastrzębiec
[9] Słownik Geograficzny…., tom XIII, s. 280.
[10] Dajnowicz M, Drobna szlachta…., s. 245.
[11] Skorowidz miejscowości…., s. 93.