Sośnie założono na ziemi królewskiej po 1717przed a 1765 rokiem[1]. Wieś osadzono w miejscu dawnych osad robotników leśnych (drwali, smolarzy) i właśnie ci ludzie byli też pierwszymi osadnikami.
Do 1795 roku była to wioska królewska, ale że polscy królowie zawsze mieli problemy finansowe, to wydzierżawiali takie wsie różnym magnatom. Sośnia w końcu XVIII wieku była użytkowana przez Jana Onufrego Kickiego koniuszego koronnego[2].
W latach 1795-1807 Sośnia stanowiła własność rządu pruskiego, a następnie rządu Księstwa Warszawskiego. Po 1815 roku zarządzała nią Komisja Skarbu Królestwa Polskiego.
W 1827 roku notowano tutaj 12 domów i 74 mieszkańców[3]. W 1864 roku ziemia dworska (rządowa) została uwłaszczona między chłopów, tutaj nigdy nie mieszkała szlachta.
Słownik Geograficzny z 1890 roku zapisał: Sośnia, wieś nad rzeką Biebrzą, powiat szczuczyński, gmina i parafia Białaszewo[4].
W czasie spisu powszechnego z 1921 roku naliczono 35 domów i 241 mieszkańców[5].
W 1922 roku założono w Sośni jednoklasową szkołę powszechną z liczbą 41 uczniów. W następnych latach liczba dzieci była podobna, dopiero w końcu lat trzydziestych wzrosła do 80 dzieci. Znanymi nauczycielami byli: Antoni Gugała, Maria Ordanowicz, Olga Jaklówna, Olga Niziukowa, Zygmunt Boniecki, Szczepan Karwowski i Stanisław Goliński[6].
[1] Wiśniewski J, Dzieje osadnictwa w powiecie grajewski….., s. 241.
[2] Regestr Diecezjów…., s. 639.
[3] Słownik Geograficzny….., tom XI, s. 87.
[4] Tamże. .
[5] Skorowidz miejscowości…., s. 90.
[6] Jemielity W, Szkoły powszechne w ….., s. 83-84.